In Athene geboren Kaj Sierhuis: 'De koppeling met AEK Athene was wel iets wat ik heel graag wilde'

De wedstrijd tegen AEK Athene van woensdag zal voor Kaj Sierhuis een bijzondere zijn. De spits van Ajax werd in het Griekse Athene geboren en zijn vader was twee seizoenen zelfs de voorzitter van de club. De spits kan zich echter niet heel veel meer herinneren van zijn eerdere jaren in Griekenland. "Toch was de koppeling aan AEK Athene wel iets wat ik heel graag wilde toen we allebei de play-offs overleefden", zegt hij in gesprek met De Telegraaf.

Vader Cock Sierhuis legt uit hoe hij in Griekenland terecht kwam. "Ik werkte voor Naspers, een Zuid-Afrikaans mediabedrijf, dat een abonneezender in Griekenland en op Cyprus had," zo geeft hij aan. "Begin 1997 werd ik gevraagd of ik als financiële eindverantwoordelijke naar Athene wilde gaan. Met mijn vrouw Maureen heb ik daar een weekendje doorgebracht en samen hebben we de knoop doorgehakt om er naartoe te gaan."

Naspers had een overeenkomst met de Griekse voetbalbond om de wedstrijden uit te kunnen zenden. Onder druk van de topclubs werd die overeenkomst verbroken, omdat de clubs zelf de rechten wilden verkopen. Naspers moest daarom in overleg met de individuele clubs. De gesprekken met de topclubs verliepen echter moeizaam. "Op een gegeven moment zei AEK Athene: ’Die rechten geloven we wel, maar jullie mogen wel de club overnemen’. Dat hebben we gedaan. Enerzijds vanwege de tv-rechten, anderzijds om onderdeel te worden van het Griekse voetbal", aldus Cock Sierhuis, die vervolgens de voorzitter van de club werd.

Al snel kwamen er problemen aan het licht. "Natuurlijk hadden we een aantal tegenvallers ingecalculeerd, maar onmiddellijk nadat we hadden betaald, kwam de ene na de andere onbetaalde rekening tevoorschijn", geeft hij aan. De financiën waren echter niet het grootste probleem. "We waren net eigenaar van de club toen Athene door een zware aardbeving werd getroffen. Eerst moesten we naar andere stadions uitwijken en met wat lapmiddelen mochten we ons eigen stadion weer bespelen. De resultaten vielen tegen. En de fans zijn erg geduldig … Dat maakt het heel makkelijk daar …"

Ook waren er veel problemen met de Griekse fans. "Supporters die onderling met elkaar op de vuist gingen, rellen buiten en binnen het stadion, boetes van de Griekse bond en de UEFA vanwege vuurwerk, die niet te voorkomen waren", geeft hij daarover aan. Hij gebruikt een bekerwedstrijd tegen Olympiakos als voorbeeld. "De harde kern van AEK zat achter het ene doel, de fanatieke aanhang van Olympiakos 120 meter verderop aan de andere kant. De spelers en scheidsrechter stonden al bijna klaar voor de aftrap toen er opeens vanuit ’ons’ vak een enorme vuurpijl, het leek wel een raket, werd afgeschoten, die over het veld scheerde en tussen de Olympiakos-fans terecht kwam. Of er ondanks de gewonden gewoon werd gevoetbald? Ja hoor…"

Uiteindelijk werd de club weer verkocht. "Blij toe. Je hebt allerlei goede plannen en zeker in het begin is het gelukt om een aantal dingen te veranderen", zegt hij over die periode. "Maar uiteindelijk komt er zeker in Griekenland weinig van terecht, omdat je zo afhankelijk bent van de overheid, maar ook van onberekenbare fans. Je voelt het op een gegeven moment door je vingers glippen."