Gedachten gaan terug naar 11 maart 2003

De iets oudere Ajacieden kunnen zich die mooie avond in de vroege lente van 2003 nog erg goed herinneren. Op 11 maart van dat jaar trad een zeer jeugdig Ajax namelijk ook al in het kader van de Champions League aan tegen Valencia, een team dat destijds tot de absolute Europese top kon worden gerekend.

Onder leiding van trainer Ronald Koeman was Ajax in 2002 voor het eerst sinds 1998 weer eens kampioen geworden en hoewel de selectie gold als veelbelovend rekende niemand op een rol van betekenis in het sterkste clubtoernooi ter wereld. Maar Ajax kwam door de eerste poule en stuitte daarna in de tweede fase op ondermeer Valencia. De opzet van de Champions League was toen iets anders dan nu. Na de eerste poule gingen de eerste twee door naar een tweede poule, pas daarna volgde de knock-out fase waarin men dan in de kwartfinale instroomde.

In een niet eens uitverkocht Stadion Mestalla trad Ajax aan met jonge gasten als Rafael van der Vaart, Maxwell, Mido, Cristian Chivu en Steven Pienaar. Zlatan Ibrahimovic begon vanaf de bank. De grote ster van de avond zou echter Joey Didulica worden, de als een Australische backpacker ogende keeper van de Amsterdammers die eens door toedoen van Sjaak Swart in Amsterdam was komen aanwaaien. Van meet af aan werd Ajax namelijk onder de voet gelopen door een superieur Valencia maar de gastheren kregen de bal er maar niet in. De Noorse spits John Carew presteerde het zelfs om vanaf een meter of zeven de bal over een leeg doel te tillen.

Didulica steeg vervolgens tot een daarna niet meer geziene epische hoogte, hij was letterlijk niet te passeren. Twee minuten voor tijd leek er een megastunt in de maak toen Rafael van der Vaart met een leep balletje invaller Zlatan Ibrahimovic wegstuurde die vervolgens tussen de benen van keeper Canizares heen het doel wist te vinden: 0-1. De Ajax-fans, hoog in Mestalla, konden hun geluk niet op maar diep in blessuretijd volgde toch nog een domper want Angulo tekende voor 1-1.

Dit ene puntje bleek later wel belangrijk, Ajax had net dat steuntje nodig om zich verder te ontwikkelen als team. Dat bleek wel toen Valencia later ook naar Amsterdam kwam, toen was Ajax namelijk de betere ploeg en werd men te karig bedeeld met opnieuw een 1-1 einduitslag.